ඉදින් පෙරදිග මහා බලවත්හු වූ මහා ජම්බුද්වීපානු අධිරාජ්‍යය ද පාකිස්තානා නුවර ද විශ්වයේ අවසන් බඩෛරිඟු කරල දක්න ලද්දාවූ දානා සෙළඹුවන් දෙදෙනෙකු ලෙසින් සහන් කශීරට අත්පත් කරගැන්ම උදෙසා යුධවදින්නට වන්නාහ. උතුරින් එවන එවනා අග්නි ජාලා පන්දු තු තූ කරමින් පහර පිට පහර දෙන්නාවූ ක්‍රීකපිත්ථ යගධාව දෑතින් ගෙන "මෙරා නාම් ඊම්‍රාණ්ඛාන්.. බටායම් නොත්ථ තේරරිස්ථා..." යයි ගිගුම් දෙන මහා ඉම්‍රාණාඛාන් අධිරාජ්‍යයාය. දකුණින් ගංගා නදියේ ගිලී හෝරාවක් හිඳ දුනු දිය හැද මහාරාවණයන් ගින්නෙහි දවා හළු කර ඉෆ් යූආර් බෑඩ්.. ඇයාම් යුවර් දෑද්.. ජෛ හින්ද්...". යැයි ගුගුරවනා මහා නරේන්ද්‍ර මෝධෛභිධානාධිරාජ්‍යාණෝයැ..
ඉදින් කශීරය අත්පත් කරගැන්මෙහිලා යුධයට රාජ්‍යයෝ ද්විත්වයම සිය ඇත් අස් රිය පාබල ගුවනාධී සේනාංකයෝ අලි වැට ගැහුවාක් මෙන් සීරුවෙන් ද හකා නටන්නට සැරසෙන රගරයෝ කණ්ඩායමක් මෙන් මුහුණට මුහුණලා සිවුවා තබන්නාහ. පහසුවෙන් සිටියේනම් ඒ ආතරයිටීස් සේනාංකයෝ පමණක් යැ. මෙසේ එළිමහනක බත් පතක් ගිලිනට සැරසෙන්නාවූ විටකැ කරපිංචා නැට්ටකට පවා කෙළ හලා හිස ළඟින් සරනා කපුටන් මෙන් දෙපාර්ශවයේ ගගන යාත්‍රාවෝ ඒ මේ අත පියාඹන්නාහ..භාරතීය සේනාවේ මහ සෙනෙවි වූ රජ්ණී කාන්තයෝ සිය සන්නාය දරා ගෙන ලක ලක ලක ලක ලක ලක ලක ලක
