එදා සිකුරාදා දිනයකි.. මහරගමට සුවබර රාත්‍රියක් වූ නමුත් තරමක වැහිබර ගතියක් තිබිණි. හෝම්සුත් මමත් සුපුරුදු පරිදි ඉරිදා පුවත්පත් බලමින් සිටියෙමු..
හෝම්ස් තම ඇඟිලි අතරේ සිය සිගරට්ටුව රඳවාගෙන පුවත්පත බලන අතරතුර තරමක කල්පනාවක නිමග්නව සිටි බවක් පෙණුනි..
එක්වරම උගුර පාදා හෝම්ස් තම හඬ අවධි කළේය..
"වොට්සන් ඔබට මම කිව්වොත් මේ මම බොන අන්තිම සිගරට් එක කියලා එයින් ඔබ එළඹෙන නිගමනය මොකක්ද...? "
හෝම්ස් එය ඇසුවේ මා දෙස නොබලාම පුවත්පත දෙස දෑස් අයාගෙනය.. තරමක බැරෑරුම් ස්වරූපයක් ඔහුගේ මුහුණේ තිබුණි..
මට එකවරම දීමට පිළිතුරක් සිතා ගත නොහැකිව " මම හිතන්නෙ ඔබේ ඇදුම ගතිය වැඩි වෙලා වෙන්න ඇති " යයි කීවෙමි..
නෑ මගේ මිත්‍රයා තව වරක් උත්සහ කරලා බලන්න.. ඔබේ නිරීක්ෂණ හැකියාව දියුණු කරගන්න නම් මීට වැඩිය මනස මෙහෙයවන්න ඕනෙ වොට්සන් යැයි හෝම්ස් නැවතත් මා දෙස නොබලාම කීවේ ය...
මම නැවතත් සිතන්නට වූයෙමි.. මීට සතියකට පෙර හෝම්ස් පමුණුව පාරේ ෆාමසියෙන් මා සමගම ගොස් මා ලියා දුන් බෙහෙත් ගත්තේ කැස්ස වැඩි වීම නිසාය.. එහෙයින් මට සිතුනේ මීට පෙර කළාක් මෙන් බෙහෙත් නියමිත වෙලාවට නොබීම නිසා මම බනින බැවින් වත්තෙගෙදර ඩිස්පෙන්සරියෙන් දොස්තර වරයෙක් චැනල් කර බෙහෙත් ගෙන ඇති බවත් ඔහු දුම්පානය නවතන ලෙස තදින් අවවාද කර ඇති බවත් ය...
මේ අතරම එක් වරම කාන්තාවන් කෑ ගසන ශබ්දයක් ඇසුන බැවින් වහාම මා එයට අවධා යොමු කළෙමි...
" හඩ්සන් නෝනට කරදරයක්ද දන්නෙ නෑ හෝම්ස්.. කෑගහනව ඇහෙනව පහළ.. අපි ගිහින් බලමු... "
එසේ කියමින් මම සරම හදා ගන්නා අතර පුටුවෙන් නැගිට්ටෙමි..
හෝම්ස් මා දෙස බලා මද සිනහවක් පා " ඉඳගන්න යැයි හිසින් සංඥා කළේය.. මා දොර දෙස බලා නැවත හිඳගත්තෙමි..
ඇයි හෝම්ස් හඩ්සන් නෝනට කරදරයක් ද දන්නෙ නෑ.. ගිහින් බලන්න ඕනෙ නේද අපි... ?
වොට්සන් ඔබට ඇහුනද ඒ ශබ්ද..
